پیش‌بینی وضعیت هوای تهران طی ۵ روز آینده کیفیت هوای تهران قابل قبول شد هواشناسی: هشدار دریایی سطح نارنجی در مازندران؛ شنا ممنوع است ماجرای فرونشست خیابان نشاط اصفهان و نشت ماده عجیب + عکس جزییات رای وحدت رویه دیه راننده مقصر به نرخ روز هلاکت دو شرور مسلح در درگیری با پلیس در طبس انهدام شبکه قاچاق سوخت در یکی از پمپ بنزین‌های رودان/ ۷ نفر متهم بازداشت شدند شرکت بیش از ۶۱۰۰ داوطلب لرستانی در آزمون استخدامی دستگاه‌های اجرایی و وزارت بهداشت تازه‌ترین نتایج نظرسنجی ایسپا پیرامون مصرف شبکه‌ها و رسانه‌های اجتماعی و استفاده از ابزار‌های هوش مصنوعی چت‌جی‌پی‌تی در مواجهه با سناریوی خودکشی نوجوانان با پلیس تماس می‌گیرد اپ جدید گوگل برای جستجوی سریع در ویندوز ارائه می‌شود ادارات خوزستان دورکار شدند / آلودگی هوا ساعت کاری برخی شهر‌ها را تغییر داد پژوهشگران انگلیسی، سیستم هشدار سرطان ساختند آغاز انتخاب رشته داوطلبان آزمون کارشناسی رشته‌های علوم پزشکی دانشگاه آزاد بازگشایی دوطرفه جاده چالوس پس از محدودیت ۴ ساعته یکطرفه شدن جاده چالوس؛ ترافیک سنگین است

تلخ‌ترین عکس از زلزله بم که جهانی شد

این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید.
تاریخ انتشار: ۰۹:۱۹ - ۰۶ دی ۱۴۰۰ - 2021 December 27
کد خبر: ۱۱۵۳۵۴

به گزارش راهبرد معاصر، در چهل و هفتمین دوره برگزاری مسابقه عکس مطبوعاتی جهان (World Press Photo) در بخش تک عکس خبری در سال ۲۰۰۴ عکس عطا طاهرکناره با تصویری ماندگار، اما تلخ از زلزله بم به مقام دوم رسید.

پس از زمین لرزه‌ای که شهر تاریخی بم را با خاک یکسان کرده بود، پدری تن بی جان دو فرزندش را حمل می‌کند تا آن‌ها را به خاک بسپارد.

تلخ‌ترین عکس از زلزله بم که جهانی شد

به گفته‌ی عکاس، عکس مربوط به فردای روز زلزله بم است در حاشیه شهر بم و در روستای بروات (بورا). این دو پسر قربانی زمین لرزه در آغوش پدر بودند که با فاصله‌ای اندک از هم در سنین نوجوانی به سر می‌بردند و حالا از جمله آمار قربانیان زمین لرزه بم به شمار می‌آمدند.


این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید. گفته می‌شود کسی که عطا طاهر کناره را در آن موقع دیده بود می‌گفت که او پشت دوربین گریه می‌کرد. درآمدن اشک، موقع عکاسی دردسر بزرگی است، دید آدم را تار می‌کند و نمی‌گذارد درست صحنه راببینی. عکاس‌ها کمتر پشت دوربین گریه می‌کنند. آن‌ها در شرایط فاجعه، خودشان را پشت دوربین پنهان می‌کنند. دوربین، سپر آن‌ها می‌شود در برابر هجوم فاجعه. اما فاجعه‌ای که جلو چشمان عطا بوده سپر را شکست./همشهری

ارسال نظر